Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία
Αυτός ο τύπος ψυχοθεραπείας βασίζεται στην θεωρία ότι οι συμπεριφορές που έχει κάποιος μάθει ή υιοθετήσει ως απόκριση σε εμπειρίες του παρελθόντος, μπορούν να αλλάξουν. Τα άτομα με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD), φόβους, φοβίες κλπ μπορούν να ωφεληθούν από αυτό το τύπο ψυχοθεραπείας. Η συμπεριφορική ψυχοθεραπεία επικεντρώνεται αποκλειστικά στο να βοηθήσει τον θεραπευόμενο να επιτύχει τους στόχους του και να αλλάξει τον τρόπο συμπεριφοράς όταν αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα, άγχος ή ανησυχία.
Ο Συμπεριφορισμός εμφανίστηκε ως αντίπαλο δέος της ψυχανάλυσης στις αρχές του 20ουαιώνα. Έχει τις ρίζες του στα πειράματα των I. Pavlov και B. F. Skinner και αναπτύχθηκε κυρίως μέσα από αντίστοιχες εμπειρικές μελέτες.
Φιλοσοφική βάση:
Η βασική αρχή του συμπεριφορισμού είναι πως η ψυχολογία οφείλει να εξετάζει μόνο τα «αντικειμενικά» και εξωτερικά γεγονότα και συμπεριφορές, δηλαδή ό,τι μπορεί να παρατηρηθεί και να μετρηθεί. Η ανθρώπινη συμπεριφορά μπορεί να αλλάξει παρεμβαίνοντας θεραπευτικά στην αλληλεπίδραση του ατόμου με το περιβάλλον του, όπου στην αλλαγή της συμπεριφοράς ο ρόλος της μάθησης είναι καθοριστικός.
Θεραπευτική πρακτική:
Οι θεραπευτές ακολουθούν ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πλάνο στο οποίο ορίζονται εξαρχής οι στόχοι της θεραπείας, τα μέσα και οι παρεμβάσεις που θα χρησιμοποιηθούν, καθώς και οι τρόποι με τους οποίους θα αξιολογηθεί η πρόοδος του θεραπευόμενου. Χρησιμοποιούνται πολλές τεχνικές, μεταξύ των οποίων είναι οι τεχνικές χαλάρωσης, η συστηματική απευαισθητοποίηση, η καθοδηγούμενη φαντασία και άλλες ψυχοεκπαιδευτικές τεχνικές.
Θεραπευτική Σχέση:
Η θεραπευτική σχέση στη συμπεριφορική θεραπεία είναι σχέση δασκάλου-μαθητή. Οι θεραπευτές καθοδηγούν και ενισχύουν θετικά ή αρνητικά τους θεραπευόμενους. Η θεραπεία εστιάζει στο παρόν του ατόμου, στο περιβάλλον του και στα συμπτώματα που εμφανίζει.